Day 1: What is a Soul Profile?
Het is tijd voor mijn meditatie. Buiten wordt het al donker, de kinders liggen in bed, de vaatwasser staan aan, de tuin is weer nat gesproeid en de zooi opgeruimd. Ik voel me wat ongedurig vandaag. Een vage spanning in mijn armen en benen waardoor het lastig is stil te zitten. Ik heb geen zin om mezelf de meditatie in te begeleiden, half en half verwachtend dat mijn lijf het me lastig zal maken. Voor ik het goed en wel door heb, ben ik op zoek naar een meditatie-app. Die zijn zeker niet lastig te vinden!
21 Day Meditation Challenge… Hm, dat spreekt me aan. Als ik vervolgens zie dat het van het Chopra Center is (ben best een beetje fan van Deepak Chopra!), ben ik overstag. Hij is nog gratis ook. Downloaden… Oh, alleen de eerste drie dagen zijn gratis. Tja, dat had ik natuurlijk wel een beetje kunnen verwachten. De resterende geleide meditaties zijn $ 0,99 per stuk. Valt eigenlijk wel mee, hoewel alles bij elkaar toch wel oploopt tot een aardig bedrag natuurlijk. Eerst maar eens proberen of het überhaupt iets is. Daarna zie ik wel weer verder.
Ik blijf gewoon zitten waar ik zit, aan tafel, en open de app. Hij staat op zijn kop! Dat tovert meteen een glimlach op mijn gezicht. Ik moet mijn I-pad echt op zijn kop zetten om goed te kunnen lezen. Als ik de eerste dag aanzet, klinken de gebruikelijke New Age geluiden uit de speaker. Een prettige, beetje zangerige mannenstem vertelt een verhaaltje over het doel van deze 21 dagen durende uitdaging, over hoe het programma opgedeeld is in drie delen met elk een eigen kernvraag -Who am I? What do I want? Dharma (~ What is my purpose?)- en een kleine inleiding op de eerste, korte geleide meditatie. Ter oriëntatie, vermoed ik, gezien de titel.
Uiteindelijk is het tijd om de ogen te sluiten en een paar keer diep adem te halen (ik zat allang met mijn oogjes toe, hihi). Mijn tong, tanden, lippen, handpalmen en voetzolen zinderen al een tijdje, maar mijn ongedurige armen en benen hinderen me. Ik kan niet echt gemakkelijk zitten, krijg overal kriebel en raak wat geïrriteerd. Halverwege de meditatie sta ik toch maar even op om op de bank te gaan liggen. Stukken beter, hoewel ik mijn armen wel gedeeltelijk onder mijn rug moet proppen om echt stil te kunnen liggen (ik moet toch mijn schildkliermedicatie eens laten nakijken, grmbl). De drie kernvragen passeren de revue en ik zie meteen mooie beelden.
Who am I?
Inge.
Ik zie een groot donker universum vol lichtspikkel-sterren. Erin zweeft een glanzend doorzichtig bubbeltje rond. En daarin zit ik. Als ik dichterbij kom, zie ik mijzelf op de stoel ongemakkelijk zitten zitten. Het licht van de lamp boven tafel is mooi zacht en geeft alles een oranjegele tint. Het beeld heeft een beetje weg van een oud schilderij, die sfeer, maar dan levend.
Eigenlijk grappig hoe je geest opgedeeld kan zijn in totaal van elkaar verschillende bewustzijnstoestanden, bedenk ik nu, waarbij de fysieke ik zich niet bewust is van de meer spirituele ik. En andersom is dat juist wel het geval. Best apart.
What do I want?
Peace and Calm. Dit eerste antwoord komt spontaan naar boven. Het pas heel erg bij de Inge in haar glanzende bubbeltje op haar veilige plek in het weidse universum. Als ik opnieuw inzoom op de bubbel-Inge, zie ik mezelf voorovergebogen aan tafel zitten schrijven (met de hand!) aan een manuscript. Ik wil schrijven, schrijven, schrijven. Schrijver zijn. Ik hoor mezelf gewoon denken dat dit misschien niet helemaal een objectief beeld is van wat ik ècht wil. En even later wordt dit door de vriendelijke mannenstem bevestigd. Hij benadrukt dat het beeld van wie je bent en wat je wilt aan het einde van de 21 dagen waarschijnlijk heel anders zal zijn dan wat je nu, op dit moment wilt. Oh, gelukkig. Ik was al bang voor oogkleppen.
What is my purpose?
En ja hoor, ik sta op een klein podium te vertellen over mijn boek. Ik heb een kleine menigte om me heen verzameld, mensen die oprecht blij zijn en iets wezenlijks over zichzelf in mijn boeken ontdekken. Ja ja, gnuif. Béétje wishful thinking? Misschien?
Inmiddels ben ik op de bank gaan liggen als er -verrassing!- een laatste vraag komt:
What is your intention for this project?
Ondanks het feit dat ik nu flink ben afgeleid door mijn verhuizing van stoel naar bank, komt er meteen een antwoord: Clarity!
Nou, da’s duidelijk, grinnik.
Veel meer dan dat komt er ook niet meer uit. We sluiten nog even af met een paar diepe ademhalingen, het chanten van Aum en op mijn gemak mijn ogen openen.
Het was best aangenaam me even door iemand anders te laten leiden. Dat is toch altijd gemakkelijker. Ik kom zo toch een stuk sneller in mijn diepe, stille vaarwater. Lekker. Ik denk dat ik het maar eens een paar dagen ga uitproberen. Als de gratis dagen op zijn en het bevalt me nog steeds prima, dan kan dat geld me niet schelen. Een beetje structuur in het mediteren is eigenlijk best wenselijk. Tot nu toe heb ik, eerlijk is eerlijk, maar een beetje aangerommeld 😉
Ik Mediteer 