Zo, vandaag ben ik weer eens gaan mediteren vanuit mijn eigen hart en ingeving. Gewoon, omdat ik er zin in had. Het wil alleen niet zo lukken met uploaden van mijn bericht. Ik ben het hele bericht dat ik getikt had zelfs kwijtgeraakt! Dan maar even overnieuw beginnen. En een beetje korter, want eigenlijk wil ik graag naar bed.
Ik voel me lekker ontspannen als ik me comfortabel op de bank nestel. Van de rusteloze armen en benen van de laatste dagen is niets meer te merken. Dat had waarschijnlijk met oververmoeidheid te maken. Ik wil nogal eens over mijn grenzen gaan 😉 Hoewel ik wel moet toegeven dat ik door al het mediteren steeds beter ga luisteren naar mijn innerlijke stem en de behoefte lijf en leden goed te verzorgen groeiend is. Ik geef er zelfs gehoor aan! 🙂 Een mooi pluspunt.
Mijn gedachten willen niet echt stil worden, maar ik kan me voldoende concentreren op een snelle schoonmaak. Mijn gronding is breed en stabiel, mijn aura ziet wat wolkig, maar is mooi schoon en zacht wit van kleur, net als mijn gronding trouwens. Wanneer ik mijn achterkant inspecteer zie ik verbaasd dat ik kennelijk met mijn genetische codering aan de slag ben geweest, onbewust. Van mijn kruin tot halverwege mijn bovenlijf en van schouder tot schouder ben ik overdekt met een soort hoogpolige ‘badmat’. De zachte wollige strengen zijn zeker twintig centimeter lang en wuiven zachtjes op mijn energie als oranje en kobaltblauwe slierten zeewier op de bodem van de oceaan. Ik wordt er vrolijk van 🙂
Mijn gedachten willen niet echt verstillen. Ze draaien rondjes rond een recente mailwisseling met iemand uit mijn vriendenkring. De besproken onderwerpen laten me nog niet los. Uiteindelijk besluit ik dan maar om energetisch contact te zoeken, als de ander daar tenminste voor open staat, en zo misschien al een gesprekje te kunnen voeren. In eerste instantie reageert de ander wat afwijzend en wantrouwend. Iets dat ik me goed kan voorstellen, het gebeurt natuurlijk niet iedere dag dat er iemand energetisch op je deur komt kloppen!
Uiteindelijk laat de ander me toch voorzichtig binnen en ontstaat er een  gesprek vooral gebaseerd op lichaamstaal en gebaren. Woorden overbrengen lukt niet echt. Het geheel voelt behoorlijk chaotisch aan doordat er continu herinneringen getriggerd worden, bij allebei denk ik. Wat we ‘besproken’ hebben is natuurlijk privé, maar het was heel leuk om deze manier van communiceren weer eens uit te proberen. Zoals altijd heb ik geen idee wat de werkelijkheidswaarde hiervan is. Voor hetzelfde geld was het mijn heerlijk creatieve onderbewuste 😉
Voor wie denkt dat hij/zij aan de andere kant van de lijn zat: het ‘gesprekje’ duurde ongeveer van vijf over elf tot tien voor half twaalf, deze avond. Ik had de indruk dat je al half en half in slaap was, of nee, misschien meer nog wat zat te doezelen voor de tv…
Ik Mediteer 